ترسناک است
و خطرناک

آتشفشانی
 که همیشه خاکسترش

فرسنگ ها را مفروش کرده

ناگاه

خاموش ِ خاموش باشد

در من انفجاریست مرگبار

در راه...

٨ مرداد ٩٠

نرم ِ نرم بود

خاطرات ِ من ،

تو ،

من ِ با تو

داغ ِ داغ بود

لب های تو

بر من

وقتی که

دست هایمان

هنوز

گرم بود

و ها کردن

پیشگیری از درمان ِ انگشتان ِ نشکسته نبود

١ مرداد ٩٠

هنوز یاد ِ آن دو گوی
آن دریای ِ طوفانی ِ بی انتها

آن زندگی ِ جاودان

میلرزاندم

دلم را می لرزاند

شوک می دهد

به زندگی ِ مرده من

که سرد ِ سرد شده

فقط

لب هایت را کم دارد

زندگی ام ،

تنفس مصنوعی

تا باز

گرم ِ گرم شوم

١٢ تیر ٩٠


پ.ن : تاریخ انقضا این نوشته ٣ روز بعد بود. نوشته ها هم تاریخ ِ انقضا دارند...

مار و مگس در دنیا بی شمارند

اما من از تلاطم ماری حرف می زنم

که در خونم رفته است

و آشیانه گرمی جز قلبم ندارد.

شمس لنگرودی

تناسخ ،

حقیقتیست کتمان شده
وقتی او در چشمانت

میمیرد ،

در چشمان دیگری
زنده می شود

٢٣ تیر ٩٠

مترسک ِ مهربانم باش

می خواهم

روی شانه هایت

لانه ای بسازم

٢١ تیر ٩٠

می خواهم

قطره های ریز آب

هوشیار بخشم باشد

و شاید منزلم

رحمی

در شکم ِ مادری

که بهشت را زیر قدم دارد

به همین سادگی

به همین سادگی

بیدار شوم

به عقب برگردم

همه چیز برگردد

نه !
به عقب تر برگردد
بگذار خدا
دوباره دست هایش را بشوید
در آینه بنگرد
شاید
تصمیم دیگری گرفت *

*رنگ های رفته دنیا ، گروس عبدالمالکیان

١٥ تیر ٩٠

چشم هایم را ببند

گوش هایم را بگیر

باز هم باور می کنم

دروغ هایت را

دلیلش را
فقط خودم می دانم

که حبسش کرده ام

درون ِ سینه ام


١٧ تیر ٩٠

شعر هایت

سیگاریست

که پک زدن ِ هر خطش

 خاکستر چشمانم را

قطره قطره می ریزد

*حفره ها عالی بود.

آقای راننده ای که وقتی نشستم تو ماشینت داشتی یه آهنگ گوش می دادی

آهنگ ِ ناراحتم میکرد ،  از نفس کشیدنم فهمیدی

و  آهنگ رو عوض کردی 

خواستم همینجا بگم روانیتم

کل مردم ِ این مملکت اگه مثل تو می فهمیدن ، مملکت گل و بلبل بود