هوا را از من بگیر ، خنده ات را نه

نوری تاباندی
در روز های من
که سیاه تر بود
سیاه تر
از هر تصوری
ممکن و ناممکن
جبرئیلی شاید
ولی من
قطعا" مبعوث شدم
پیامبری
که نه خوانده و نه نوشته
عاشق ِ نوشته های تو شد

و ناگاه آیه نازل شد :
خداوند
در خنده های او
و نگاه های
گاه
و بی گاهش
لرزش ِ قلب ها را
قرار داد


١٤ مرداد ٩٠

This entry was posted by مهدی نبوی. Bookmark the permalink.

One thought on “هوا را از من بگیر ، خنده ات را نه”

Leave a Reply